Wszystkie urządzenia, które są połączone z siecią elektroenergetyczną, pobierają dwa rodzaje mocy: bierną i czynną.
Moc bierna to miara energii pulsującej między źródłem energii elektrycznej a elementem odbiornika. Określa się ją za pomocą litery „Q”, natomiast jednostką pomiaru jest war (tj. wolt amper reaktancyjny). Moc bierna stanowi iloczyn sinusa kąta przesunięcia fazowego między napięciem a prądem oraz wartości skutecznych napięć i prądu. Wyznacza się ją za pomocą wzoru:
Q = U · I · sin · φ
gdzie:
Q = moc bierna
U, I = wartości skuteczne napięcia i natężenia prądu
sin = sinus kąta
φ = przesunięcie fazowe między prądem a napięciem
W przeciwieństwie do mocy czynnej, bierna nie jest zamieniana na pracę użytkową. Mimo to jej obecność jest niezbędna, ponieważ ma związek z wytworzeniem określonych warunków fizycznych (np. generowanie pola magnetycznego). Może pojawiać się w jednym z dwóch antagonistycznych charakterów: indukcyjnym (pobranym) lub pojemnościowym (oddanym).
Moc bierna pojemnościowa związana jest ściśle z obecnością elementów pojemnościowych w układzie elektrycznym. Produkują ją odbiorniki, które posiadają w obwodach wejściowych kondensatory. Zostaje oddana do sieci elektromagnetycznej przez różnego rodzaju urządzenia – mogą nimi być np. ekrany (np. monitory i telewizory), oświetlenie LED, zasilacze oraz kuchenki indukcyjne. Co istotne, moc ta może mieć negatywny wpływ na sprawność układu elektroenergetycznego. Przepływ mocy biernej pojemnościowej między źródłem a odbiornikiem jest w stanie obciążyć instalacje i wpłynąć na przepustowość okablowania, wywołując tym samym widoczne straty mocy czynnej.